Merih Akoğul

Merih Akoğul

1963 yılında İstanbul’da doğdu. M.S.Ü. Güzel Sanatlar Fakültesi Fotoğraf Ana Sanat Dalı’nı (Lisans) 1985, Marmara Üniversitesi Güzel Sanatlar Enstitüsü Fotoğraf Ana Sanat Dalı’nı (Yüksek Lisans) 2001 yılında bitirdi.

Farklı konularda yayınlanmış 14 kitabı bulunan Merih Akoğul, Türkiye’de ve dünyanın çeşitli ülkelerinde 30 fotoğraf sergisi açtı, grup sergilerine katıldı. Fotoğraf sanatı ve kuramı konularında çalışmalar yaptı. Seminer, sempozyum ve açıkoturumlara katıldı, bildiriler sundu, paneller yönetti, seçici kurullarda yer aldı. Reklam sektöründe yazar olarak çalıştı. Çeşitli özel kurumlarda eğitmenlik, özel radyolarda kültür ve sanat programları, televizyon programlarında sanat danışmanlığı yaptı.

Edebiyat, fotoğraf kuramı, plastik sanatlar ve müzik üzerine yazıları ve eleştirileri birçok gazete ve dergide yayınlanan Merih Akoğul, 2003 yılının yaz döneminde Avusturya Başkanlık Sanat Dairesi tarafından verilen bursla çalışmalarını Viyana’da sürdürdü. Çeşitli müze ve özel koleksiyonlarda yapıtları bulunan Akoğul, 20 yıldır Türkiye’nin önemli üniversitelerinde fotoğraf dersleri vermektedir.

İstanbul Modern Müzesi Fotoğraf Bölümü Danışma Kurulu üyesi olan Merih Akoğul, aynı zamanda da Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi’nde eğitmenliğini sürdürüyor. 2010 yılından bu yana Eczacıbaşı Fotoğraf Sanatçıları Dizisi kitaplarının editörlüğünü yapıyor. Serbest olarak küratörlük çalışmalarını da 11 yıldır sürdürüyor.

Yayınlar

2016 “Montreal’de Bir Mevsim (fotoğraf)
2014 “Gece / Şarkılar” (şiir)
2007 “Sanki” (fotoğraf)
2006 “Siyah Beyaz Afyonkarahisar” (fotoğraf)
2005 “Türk Fotografçıları Kütüphanesi 22/Merih Akoğul” (fotoğraf)
“Bit-ki” (fotoğraf)
“İkizim Söyledi Ben Yazdım” (deneme)
“Saklı Günlükler” (çocuk edebiyatı)
2004 “Geçen Yaz Viyana’da” (fotoğraf)
2002 “Başarmak” (fotoğraf)
2001 “Klasikler/Neo-Klasikler” (fotoğraf)
1999 “Klasikler” (fotoğraf)
1995 “Kuğunun Ölümü” (şiir)
1992 “Son Dokunuş” (şiir)

/

Evde Kalmanın Psikopatolojisi

Eski mekâna yeni hava Artık evdeyiz. Evrenin bize biçtiği bu zaman diliminde, eski mitolojilerden ödünç alınan bir itkiyle adımıza tanımlanmış zaman diliminde uygun görülen rolü hakkıyla oynuyoruz. Evimiz İtalyan sahne; ev halkıyla

Devamı
/

Camda Kalan Suretimiz

Dört Duvar Zaman geçiyor. Aslında evren eskiyor. Bizim eskiyor olmamız da yıpranan evrenin bizdeki yansıması. Önce doğmak sonra da büyümek diyorduk bu duruma değil mi? Ardından da yaşlanmak ve kaçınılmaz olarak ölüm

Devamı
/

Fotoğrafın Yeni Yüzyılı

Fotoğraf Aşkına Teori, yeryüzünde pratik ile buluştuğunda, yani nesneler görünür olduğunda anlam kazanır. Bilim ya da sanat, konu ne olursa olsun, madde nesnel olarak gözle görülür, elle dokunulur olduğunda üzerine konuşulur. En

Devamı
/

Ne Oldu Eski Doğamıza?

I Bir süredir -dışarı çıkarsak eğer- maskelerimiz aracılığıyla en iyi şartlarda ve uygun bir biçimde süzüyoruz havayı. Kendi nefesimizle kutsuyoruz kendimizi. Oksijen ile karbondioksiti kardeş yapıyoruz birbirine. Dünyanın tıpkı buğulu bir David

Devamı
/

Sokak Fotoğrafının Doğası

I Her şey, dibi görünmeyen bir göl gibi. Üstü pürüzsüz ilk bakışta. Güneşi ışık demeti halinde evlerin camlarına maharetle yansıtıyor. Dibinde belki hazine var, belki de kötücül efsanelerin yıpranmış nesneleri yazgılarıyla baş

Devamı
/

Venedik’te Ölüm

I Her şey olması gerektiği gibiydi. Önüme türlü engeller de çıksa, iki sene aradan sonra yeniden Venedik’e gitmek ve sergi olarak kurguladığım projenin bir kısmının fotoğraflarını maske festivalinde çekmek istiyordum. Hava biraz

Devamı
//

Nokta Atışı

Ey Sevgili Fotoğrafçı, Zeki Müren’in meşhur “Kahır Mektubu” şarkısı gibi ben de sizlere nice zamandır bu mektubu yazmayı istiyordum.   Farklı platformlarda karşı karşıya geldiğim fotoğraflarla ilgili sürekli düşünüyorum. İyi olmasanız, güzel

Devamı