Kurtuluş semtinin dar sokaklarında terkedilmiş görünümdeki evler, semtin kıyısındaki Bomonti Antika Pazarı’nda sahaf tezgahlarında sergilenen buluntu fotoğraflarla ortak kaderi paylaşır.
Hayatta bir şeyler sürekli yer değiştirir. İnsanlar yer değiştirir, aile albümlerinde saklanan fotoğraflar, nesneler, duygular, imgeler savrulur gider…
Bir vakitler aile yadigarı olarak üzerine titrenen, anıların ardı ardına dizildiği aile albümlerine özenle yerleştirilen, aile dağıldığında saklandığı sığınağından dışarıya taşan, sahaflara düşen, elden ele dolaşan fotoğraflar yersiz yurtsuzdur artık. Tıpkı politik nedenlerle semtini, sokağını, evini, anılarını geride bırakarak göç etmek zorunda kalan insanlar gibi.
6-7 Eylül olaylarında, 1964 sürgününde yirmi dolar yirmi kilo bavulla doğdukları topraklardan göç eden Rumlar… Çocukluklarını, gençliklerini, güzel anılarını geride bırakarak gittikleri Atina’da, ayaklarını uzatacak rahatlığı hissedememe, ne oralı ne buralı olamama halleri. Türk komşunun üzüm sirkesiyle kurduğu turşuyu özleyerek geçen yıllar, bir gün geri döneceğiz diye sayıklayarak ölenler, mezarı için Türkiye’den toprak isteyenler… Issızlaşan odalar, avlular, geride kalan anılar, yüreklerde büyütülen özlem…
Kurtuluş semtinin dar sokaklarında terkedilmiş görünümdeki evler, semtin kıyısındaki Bomonti Antika Pazarı’nda sahaf tezgahlarında sergilenen buluntu fotoğraflarla ortak kaderi paylaşır.
Kayıp giden fotoğraflar, bavullarda, plastik kutularda, üst üste yığılı halde hüzünlü bir bekleyiş içindedir. Çoğu siyah beyaz, kimisinin kenarları yırtılmış, kimisinin kenarları yanmış, arkalarına tutulan notlar, unutulmuş anılar, bir iki liraya satılan…
Sevgili Arzu Arbak’ın Aile Albümleriyle Görsel Hikayeler Atölyesi’nde “Belleğin İzleri” projesiyle, yaşadığım semt Kurtuluş’ta Rumlar’dan geriye kalan evlerle, Bomonti Antika Pazarı’nın “buluntu fotoğrafları”nı, yurtsuz kalma hallerine son verme arzusuyla fotoğrafik bir zemin üzerinde buluşturdum. Semtin belleğinin izini sürerken çektiğim fotoğraflarla, bir zamanlar orada yaşayanların hikayelerinden iz taşıyan duvar yazılarıyla, siyah beyaz buluntu fotoğraflar arasında tıpkı göçmenlerin içlerinde büyüttükleri özlemi dindirmek, ayakta kalmak, unutmamak için yanlarında taşıdıkları nesnelerle kurdukları aidiyet bağını duyumsatan bir köprü kurmak istedim.
Bize Ulaşın